Sayfa 131
1)Fuzûlî de Bâkî gibi 16.
Yüzyılda yaşamış büyük bir divan şairidir. Dönemin sosyal ve siyasi ihtişamı
onun şiirlerine de yansımıştır. Şiirlerinde güçlü bir ifade ve ince bir dil
zevki vardır. İmge ve mecazların tasavvuf felsefesine özgü bir derinlikle ele
alınır.
11.Etkinlik
A)Şiirin
Özellikleri:
Birimlerin Sayısı:
32
Konu: Hz. Muhammed’in
övülmesi
Uyak Düzeni:
aa,ba,ca,da…
İlk
Beyit: Matla
Son
Beyit: Makta
Nesib Bölümünü Oluşturan
Beyitler: 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13,14,15
Girizgah Bölümünü Oluşturan
Beyitler: 16,17,18
Methiye Bölümünü Oluşturan
Beyitler: 19,20
Fahriye Bölümünü Oluşturan
Beyitler: 30
Dua
Bölümünü Oluşturan Beyitler: 31, 32
Ölçü: Aruz
b.
Şiir kaside nazım şekliyle yazılmıştır.
2)Şiirde(ilk altı beyitte) kendi
anlamı dışında kullanılan kelimeler:
Kelime
|
Gerçek
Anlamı
|
Şiirdeki
Anlamı
|
Ateş
|
Ateş
|
Aşk
acısı
|
Kubbe
|
Üstü yarım küre biçimindeki
yapı
|
Dünya
|
Keskin
|
Kesiyici,
yaralayıcı
|
Etkileyici
bakış
|
Yaralı
|
Bir
hastalık veya darbe sonucu
|
Aşk
acısı çıkan kişi
|
Gül
|
Bir
çiçek türü
|
Sevgili
|
Tüy
|
Yeni çıkmış, küçük
kıl
|
Tazelik,
güzellik
|
12.Etkinlik
Eşk: Gözyaşı anlamındadır.
“Sevgilinin aşkıyla aşığın gözünden akan su” anlamında
kullanılmıştır.
Od:
Ateş anlamındadır. Aşkın gönülde yaktığı ateştir. Su bile ateşi
söndüremez.
Günbed-i Devvar: Dünya anlamında
kullanılmıştır.
Peykan: Kirpik anlamındadır.
Sevgilinin kirpikleri bir ok gibi aşığı yaralar.
Dürr: İnci demektir. Sevgili, bir
inci gibi kıymetlidir.
Gül: Sevgili anlamındadır.
Sevgili gül gibi güzel ve narindir.
Müjgan: Kirpik
anlamındadır.
0 Yorumlarınız