İstiklal Marşımızın Kıta Kıta Açıklaması

İSTİKLÂL MARŞIMIZIN AÇIKLAMASI

BİRİNCİ KITA: Şair bu kıtada Türk milletine sesleniyor ve diyor ki: “Ey milletim endişelenme! Yurdumun üzerinde bacası tüten en son ocak da sönmeden, yıkılmadan (son kişi de şehit olmadan), şafak kızıllığı içinde bir alev gibi dalgalanan, yüzen al bayrak indirilemez. O bayrak, milletimin daima parlayan yıldızıdır, kuvvetinin ve kudretinin sembolüdür. O bayrak sadece benimdir, yani benim milletimindir. Başka hiçbir varlık ona sahip olamaz.” Şair bu kıtada kendini, Türk milletiyle özdeşleştiriyor.

İKİNCİ KITA: Bu kıtada bayrağa sesleniş var. Şair bayrağa seslenerek; “Ey nazlı hilâl, senin yoluna canımı kurban edeyim, ne olur kaşlarını çatma, yüzünü asma! Bu öfken, bu hiddetin nedendir? Tarihi kahramanlıklarla dolu olan milletime artık gülümse. Yoksa, asırlardır senin uğrunda savaşırken toprağa dökülen kanlarımız sana helâl olmaz. Zira yalnızca Allah’a kulluk eden milletimin, O’ndan başka hiçbir güce boyun eğmeyen milletimin, bağımsızlık hakkıdır.” diyor.

ÜÇÜNCÜ KITA: Üçüncü ve dördüncü kıtalarda da şair kendini Türk milletiyle özdeşleştiriyor. Milletinin ağzından seslenerek; “Ben, tarihin ilk devirlerinden beri bağımsız olarak yaşamış bir milletim. Bundan sonra da, bağımsız olarak yaşamaya devam edeceğim. Beni esir etmeye kalkışacak olanlar olsa olsa çıldırmış olanlardır. Onların akıllarına ve bu düşüncelerine şaşarım. Kükreyerek coşkun akan bir ırmak gibiyim, önümü kesmek isteyen engelleri yıkar geçerim. Hatta dağları dahi parçalar, uçsuz bucaksız denizlere bile sığmam taşarım.” diyor. Şair burada, “yırtarım dağları” derken, Ergenekon Destanı’nda Türklerin dağı eritip delerek Ergenekon’dan çıkışlarını da akla getiriyor.

DÖRDÜNCÜ KITA: Şair bu kıtada; “Batı (Avrupa), bilim ve teknik alanında ne kadar gelişmiş olursa olsun, bizim de buna karşılık, ‘iman dolu göğüs’e benzeyen sınır boylarımız var. Yani sınırlarımızda, yüreği iman ateşiyle yanan Mehmetçiklerimiz var. Bırak, o adına “medeniyet, uygarlık” denilen tek dişi kalmış canavar, yani Batı, ulusun –kurt uluması gibi- dursun. Onun, böyle güçlü bir imanı boğmaya gücü yetmez.” diyor. NOT: Buradaki “ulusun” kelimesi “yücesin, büyüksün” anlamında değildir.

BEŞİNCİ KITA: Bu kıtada şair, Türk milletinin tek tek bütün fertlerine sesleniyor: “Arkadaş, vatanıma alçakları, düşmanları sakın sokma. Bu uğurda gerekirse gövdeni (vücudunu) siper et, (Çanakkale’de yaptığın gibi) etten kemikten duvarlar ör; ama bu utanmazca saldırıları durdur. Zira Allah’ın sana vadettiği, geleceğini müjdelediği o mutlu günler, güzel günler mutlaka gelecektir. Hatta o günlerin gelmesi artık belki de çok yakındır.” Âkif bu kıtada millete büyük bir moral veriyor.

ALTINCI KITA: Şair altıncı kıtada, bilhassa yetişmekte olan genç nesillere ve gelecek nesillere sesleniyor. Onlara; “Üzerinde dolaştığın, serbestçe gezindiğin bu yerleri basit bir toprak parçası olarak görme. Bu vatan topraklarını iyi tanı, bu toprakların nasıl vatan haline geldiğini iyi öğren. Toprağın altında kefensiz olarak yatan binlerce şehidi düşün. Sen; vatanı, milleti ve kutsal değerleri için şehit düşmüş insanların çocuğusun. Bu vatan topraklarının değerini bilmeyen kişi durumuna düşerek şehit atalarını incitme. Sana, karşılığında dünyanın bütün zenginliklerini de verseler, sen bu cennet vatanı kimselere verme.” diyor.

YEDİNCİ KITA: Şair bu dörtlükte de vatan sevgisi üzerinde duruyor. “Her karış toprağı şehit kanıyla sulanmış, adeta sıksan şehit kanı fışkıracak bu topraklar, bu cennete benzeyen vatan için kim kendini fedâ etmez.” diyor. Allah’a da seslenerek; “Canımı, sevdiklerimi, bu dünyada neyim var neyim yoksa hepsini alsın ama yeter ki beni bu dünyada vatanımdan ayrı koymasın.” diyerek yalvarıyor.

SEKİZİNCİ KITA: Sekizinci kıtada şair yine Allah’a yalvararak; “İlâhi, -Ya Rab- ruhumun senden bir tek emeli, isteği var. Mabetlerimizin, ibadethanelerimizin göğsüne yabancı eli değmesin. (Vatan topraklarımıza düşman ayağı basmasın.) Bir de, şehadetleri (kelime-i şehadet) dinin temeli olan bu ezanlar sonsuza kadar yurdumun üstünde, göklerinde inlesin, okunsun.” diyor.

DOKUZUNCU KITA: Şair bu kıtada da, Allah’a sesleniyor ve “Eğer sekizinci kıtadaki dileklerim gerçekleşirse, işte o zaman mezar taşım da yeryüzünde hâlâ duruyorsa, coşkuyla, sevinçle sana binlerce defa secde eder, yerlere kapanır. Bu sevinç dolayısıyla yaralarımdan kanlı yaşlar boşanır ve cesedim adeta soyut bir ruh gibi yerden fışkırır ve bu sevinçle başım belki de yükselerek gökyüzüne değer.” diyor.

ONUNCU KITA: Son kıtada şair yine bayrağa sesleniyor. “Şafak vakti nasıl ufukta adeta kızıl dalgalanmalar oluyorsa, sen de kırmızı renginle, şanınla şerefinle dalgalan. Artık senin uğrunda döktüğümüz (akıttığımız) kanların hepsini helâl ediyoruz. Bundan böyle sen de, milletim de sonsuza kadar var olacaksınız. Zira tarih boyunca hep hür yaşamış, hürriyet içinde dalgalanmış bayrağımın bundan sonra da hür olmak hakkıdır. Yine, yalnızca Allah’a tapan, O’na kulluk eden, başka hiçbir kuvvete boyun eğmeyen milletimin de bağımsız olmak, bağımsız olarak yaşamak hakkıdır.” diyor.