- LEON MEYNARD
Öncelikle, diğerlerine ve topluma karşı ödevlerimiz kadar emredici ödevlerin kendimize karşı da varolduğunu anımsamalıyız. Ve bu tür ödevler ikincil olmaktan uzaktadırlar ve diğer ödevlerin zorunlu koşulunu oluştururlar. Kendisine karşı kendini bağlı hissetmeyen biri, kendi isteğiyle, ona keyfi olarak dayatılmış gibi görünebilecek dışsal sorumlulukları benimseyemez. Bu, kendine karşı ödevlerin ancak topluma karşı ödevler nedeniyle gözönüne alınabileceği düşüncesi sosyolojik görüşün en tartışmalı ilkelerinden biridir. Bunun zıttını savunmaya kadar gitmeden, kişiliğin gerçekleştirilmesi çevresinde dönen kişisel ahlakın ödevlerinin özelliğini görmek gerekir. Sözkonusu olan kendine saygı göstermek, kendini tamamlamak, kendini aşmaktır. İntihar tarafından çaresiz olarak saygınlığı yokedilmiş her şey.
Ampirik ben'e aşkın bir değere bağlılık içinde, en üst yapısını tam olarak gerçekleştirmek, kişisel ahlakın ilkesidir. İstenen şeyler: kendine egemen olma amacıyla kendini tanıma, eğilimlerin düzeni ve hiyerarşisi içinde kendinin yaratımı, tinsel değerlere açılım içinde kendinin aşılması, ve nihayet açıkça zorunlu olan özverilerin ve yoksunlukların kabul edilmesi. Bizi, saf ve yalın varoluştan, varlığı değiştiren bir değerin yardımıyla doğrulanmış varoluşa geçirterek, varolmayı haketmemizi sağlayan bir çabanın gösterilmesi koşuluyla herşey. Kendini öldürme olgusunun, genelde tüm ödevlere olduğu gibi tüm bu ödevlere apaçık bir tecavüz olduğunu söylemek gereksizdir. İçine, bireysel bir biçimde özümüzün tinselliğinin kazındığı bu varoluşa kastetmemeye mecburuz. Kendinin istemli yokedilişinde öznenin parçalanması, kendini gerçekleştirmenin zıttıdır. En üst derecede kendini reddetmedir.
Read more
Öncelikle, diğerlerine ve topluma karşı ödevlerimiz kadar emredici ödevlerin kendimize karşı da varolduğunu anımsamalıyız. Ve bu tür ödevler ikincil olmaktan uzaktadırlar ve diğer ödevlerin zorunlu koşulunu oluştururlar. Kendisine karşı kendini bağlı hissetmeyen biri, kendi isteğiyle, ona keyfi olarak dayatılmış gibi görünebilecek dışsal sorumlulukları benimseyemez. Bu, kendine karşı ödevlerin ancak topluma karşı ödevler nedeniyle gözönüne alınabileceği düşüncesi sosyolojik görüşün en tartışmalı ilkelerinden biridir. Bunun zıttını savunmaya kadar gitmeden, kişiliğin gerçekleştirilmesi çevresinde dönen kişisel ahlakın ödevlerinin özelliğini görmek gerekir. Sözkonusu olan kendine saygı göstermek, kendini tamamlamak, kendini aşmaktır. İntihar tarafından çaresiz olarak saygınlığı yokedilmiş her şey.
Ampirik ben'e aşkın bir değere bağlılık içinde, en üst yapısını tam olarak gerçekleştirmek, kişisel ahlakın ilkesidir. İstenen şeyler: kendine egemen olma amacıyla kendini tanıma, eğilimlerin düzeni ve hiyerarşisi içinde kendinin yaratımı, tinsel değerlere açılım içinde kendinin aşılması, ve nihayet açıkça zorunlu olan özverilerin ve yoksunlukların kabul edilmesi. Bizi, saf ve yalın varoluştan, varlığı değiştiren bir değerin yardımıyla doğrulanmış varoluşa geçirterek, varolmayı haketmemizi sağlayan bir çabanın gösterilmesi koşuluyla herşey. Kendini öldürme olgusunun, genelde tüm ödevlere olduğu gibi tüm bu ödevlere apaçık bir tecavüz olduğunu söylemek gereksizdir. İçine, bireysel bir biçimde özümüzün tinselliğinin kazındığı bu varoluşa kastetmemeye mecburuz. Kendinin istemli yokedilişinde öznenin parçalanması, kendini gerçekleştirmenin zıttıdır. En üst derecede kendini reddetmedir.
