BAĞLAÇ.
Eş
görevli sözcükleri, söz öbeklerini, cümleleri birbirine
bağlayan ya da çeşitli anlam ilgileri kuran sözcük veya söz
öbekleridir. Başlıca bağlaçlar şunlardır:
ve,
veya, ya, ya da, yahut, veyahut, ile, yalnız, ancak, ama, fakat,
lakin, ne var ki, de, bile, dahi, ki, öyle ki, öyleyse, oysa,
oysaki, ise, madem, mademki, meğer, meğerki, meğerse, yeter ki,
halbuki, çünkü, hatta, yoksa, ne… ne, ya… ya, hem… hem, bir…
bir, gerek… gerek, ister… ister, olsun… olsun
Akşam
ve
sahil, onun şiirlerinin çıkış noktasıydı. (Adları
birbirine bağlamıştır.)
Sen
ve
ben
ayrı dünyaların insanlarıyız. (Adılları
birbirine bağlamıştır.)
Erhan,
saygılı ve
zeki bir öğrenciydi. (Sıfatları birbirine
bağlamıştır.)
Futbolcular,
bitkin ve
mutsuz görünüyor. (Belirteçleri birbirine
bağlamıştır.)
Eve
uğradı ve
biraz eşya aldı. (Cümleleri birbirine
bağlamıştır.)
Lisedeyken
müzik ile
resim en sevdiğim dersti.
Bugün
veya
yarın yola çıkabiliriz.
Çalışkan
bir çocuk; yalnız çok yaramaz. (karşıtlık)
Kitabı
alabilirsin; yalnız geri getireceksin. (koşul)
Seni
dün aradım; ancak sana bir türlü ulaşamadım. (karşıtlık)
Maça
gidebilirsin; ancak eve erken dön. (koşul)
Çok
uğraştık; ama onu ikna edemedik. (karşıtlık)
Müzik
dinle; ama yüksek sesle değil. (koşul)
Şirin
ama çok şirin bir ilçeydi burası. (pekiştirme)
Kardelen
ki baharı müjdeler doğaya. (açıklama)
İhtiyacı
var ki senden para istiyor. (neden-sonuç)
Konuşsam
da beni dinlemez ki… (yakınma)
Bir
uyandım ki kar yağmış! (şaşırma)
Herkesi
sev ki sen de sevilesin. (koşul)
